سریال ترکی Arjen: Azap Yolu

فیلم "جاده به نابودی" داستان مایکل سالیوان، یک مجری قانون در دنیای مافیا است که پس از اینکه پسرش شاهد یک قتل از سوی او می‌شود، متوجه می‌شود که مردی که او را مانند یک پدر می‌داند، بر روی او و خانواده‌اش حکم قتل صادر کرده است. در حالی که دیگر دیر شده و نمی‌تواند همسر و فرزند کوچک‌ترش را نجات دهد، سالیوان به همراه...

فیلم "جاده به نابودی" داستان مایکل سالیوان، یک مجری قانون در دنیای مافیا است که پس از اینکه پسرش شاهد یک قتل از سوی او می‌شود، متوجه می‌شود که مردی که او را مانند یک پدر می‌داند، بر روی او و خانواده‌اش حکم قتل صادر کرده است. در حالی که دیگر دیر شده و نمی‌تواند همسر و فرزند کوچک‌ترش را نجات دهد، سالیوان به همراه پسر بزرگ‌ترش فرار می‌کند و در طول مسیر به فکر انتقام می‌افتد. یافتن یک فیلم مافیایی در عصر مدرن، به‌ویژه یک فیلم که در اوایل دهه 1930 اتفاق می‌افتد و شامل شخصیت‌های بی‌ادب مافیا نیست، بسیار تازه و جالب است. این فیلم به کارگردانی سم مندس و با بازی تام هنکس، پل نیومن، دنیل کریگ و جود لاو، بر اساس رمان گرافیکی نوشته مکس آلن کالینز و ریچارد پیرز رینر ساخته شده است. فیلم به بررسی موضوعاتی همچون خشونت و عواقب آن و رابطه پدران و پسران می‌پردازد و در پس‌زمینه‌ای آبی و در دوران رکود بزرگ آمریکا قرار دارد. همچنین، به لطف فیلم‌برداری کاندرا ل. هال، زیبایی بصری قابل توجهی دارد. مقایسه با فیلم‌های بزرگ مافیایی گذشته اجتناب‌ناپذیر است، اما فیلم مندس بیشتر با آثاری چون "بخشیده‌شده" کلینت ایستوود و "جستجوگران" جان فورد شباهت دارد. سفر قهرمان اصلی پر از چالش و معناست و تحت تأثیر شرایط قرار دارد. اما نکته‌ای که فیلم "جاده به نابودی" برای بینندگان اولیه در آستین خود دارد این است که نمی‌دانیم سرنوشت سالیوان چگونه خواهد شد. این موضوع تجربه‌ای جذاب و پربار را رقم می‌زند. در مورد بازیگران، تام هنکس کمی در نقش خود مناسب نیست، اما رابطه‌اش با نیومن فیلم را بر روی زمین محکمی قرار می‌دهد. دنیل کریگ در نقش یک شخصیت زیرک و جود لاو به عنوان یک قاتل اجیرشده که از عکاسی از قربانیانش لذت می‌برد، خوب عمل می‌کنند. فیلم به لحاظ فلسفی به بررسی خوبی و بدی می‌پردازد و به زیبایی توسط مندس کشیده شده است. حالت ملانکولیک فیلم با موسیقی توماس نیومن تقویت می‌شود. این فیلم به عنوان یک اثر شاعرانه و جویایی‌محور به خوبی عمل می‌کند. داستان ممکن است ساده به نظر برسد، اما به دلیل کارگردانی عالی و بازی‌های خوب، بالاتر از آن می‌رود. فیلمی که به رغم تاریکی‌های موجود، زیبایی خاصی دارد. **در نهایت: با وجود تمام ویژگی‌های مثبت، "جاده به نابودی" به طرز تعجب‌آوری ناامیدکننده است.** پس از اینکه بارها شنیدم که "جاده به نابودی" یک کلاسیک است، به آن علاقه‌مند شدم. وقتی متوجه شدم که بازیگران آن شامل تام هنکس، دنیل کریگ و استنلی توچی هستند و کارگردانش سم مندس است، بیشتر کنجکاو شدم. در نهایت، پس از دیدن تریلر و وعده صحنه‌های اکشن هیجان‌انگیز، مشتاقانه منتظر تماشای این فیلم بودم! اما متأسفانه، "جاده به نابودی" بسیار ناامیدکننده بود. باید صادق باشم که این فیلم معمولاً مورد علاقه من نیست، اما فیلم بسیار طولانی و کند بود. صحنه‌های اکشن بسیار کم و تقریباً هر ثانیه‌ای از اکشن در تریلرها نمایش داده شده بود. پایان فیلم من را شگفت‌زده نکرد و در حین تماشای کل فیلم، بیشتر ناامیدم کرد. باید در نظر داشت که این اساساً یک فیلم مافیایی است. این را می‌گویم زیرا تقریباً به عنوان یک داستان در حال رشد دراماتیک ارائه می‌شود که نشان‌دهنده نوع متفاوتی از داستان است. البته عنصر رشد در آن وجود دارد، اما این فیلمی خشن و پر از خشونت است که به ریشه‌های مافیایی‌اش وفادار است. برای مثال، رابطه پدر و پسر در طول فیلم به خوبی نمایش داده شده، در حالی که نقش مادر و برادر بیشتر شبیه مهره‌های توسعه‌نیافته در داستان است. محیط‌ها و عکاسی فوق‌العاده هستند و تقریباً ارزش تماشای فیلم را به تنهایی دارند. مطمئن نیستم که تام هنکس در اینجا به استانداردهای بالای خود رسیده است، اما شاید دقیقاً همان چیزی باشد که کارگردان به دنبال آن بود. باید بگویم که وقتی پدر و پسر در خانه‌ای برای کمک توقف کردند، می‌دانستم که فیلم چگونه به پایان خواهد رسید، زیرا این یک داستان اخلاقی کوچک است، اما من در اوقات فراغت رمان می‌نویسم و به پایان‌های مختلف فکر کردن عادت دارم. این فیلم در هیچ‌یک از فهرست‌های 10 تایی من قرار نمی‌گیرد، اما خوشحالم که این تکه‌ noir متمرکز و جویایی را تماشا کردم. تام هنکس در نقش "مایک" – مجری قانون برای خانواده "رونی" به رهبری پدرسالار "جان" (پل نیومن) با پسر بیدار "کانر" (دنیل کریگ) است. وقتی یک بازجویی به طرز مرگباری اشتباه پیش می‌رود، پدر از پسرش عصبانی می‌شود و او سپس سعی می‌کند "مایک" و تمام خانواده‌اش را به قتل برساند. او موفق می‌شود خود و پسر نوجوانش "مایک جونیور" (تایلر هوچلین) را نجات دهد، اما همسر و فرزند کوچک‌ترش کشته می‌شوند - بنابراین او تصمیم به انتقام می‌گیرد. این احتمالاً فیلم مورد علاقه من از سم مندس است و قطعاً فیلم مورد علاقه‌ام با هنکس است. اگرچه کمی به آرامی آغاز می‌شود، اما تنش به خوبی افزایش می‌یابد زیرا این دو در حال فرار رابطه خود را توسعه می‌دهند و در حین اینکه از مافیا کلاهبرداری می‌کنند، انتقام خود را می‌گیرند و جوان‌تر یاد می‌گیرد که رانندگی کند. با این حال، برخی تلاش‌های نصفه و نیمه نیز وجود دارد - به ویژه شخصیت تقریباً کارتونی جود لاو و نیومن نیز به ندرت ظاهر می‌شود، اما در مجموع شخصیت‌ها توسعه می‌یابند و رابطه پدر-پسر به طور جذابی بالغ می‌شود تا به پانزده دقیقه پایانی که برای من ناامیدکننده بود. نویسندگی کمی معمولی است و روایت کمی پیش‌بینی‌پذیر، اما از نظر بصری فوق‌العاده است: توجه به جزئیات، خودروها، لباس‌ها و سبک کلی فیلم به آن اصالت می‌بخشد که من واقعاً از آن لذت بردم.