مستند The Gleaners & I 2000

کلمه "سرگرمی" و "مستند" معمولاً در یک جمله استفاده نمی‌شود، اما ورگا با شخصیت و سبک منحصر به فرد خود، فیلم‌هایش را به واقع سرگرم‌کننده می‌کند. "دروغ‌زنان و من" شاید سرگرم‌کننده‌ترین فیلم باشد و در عین حال، ورگا پیام سیاسی خود را به طرز ظریفی منتقل می‌کند. در همین حال، ما درباره هنر یافت‌شده نیز آموزش می‌بینیم. "دروغ‌زنان و من" مستندی است درباره درو کردن به...

کلمه "سرگرمی" و "مستند" معمولاً در یک جمله استفاده نمی‌شود، اما ورگا با شخصیت و سبک منحصر به فرد خود، فیلم‌هایش را به واقع سرگرم‌کننده می‌کند. "دروغ‌زنان و من" شاید سرگرم‌کننده‌ترین فیلم باشد و در عین حال، ورگا پیام سیاسی خود را به طرز ظریفی منتقل می‌کند. در همین حال، ما درباره هنر یافت‌شده نیز آموزش می‌بینیم. "دروغ‌زنان و من" مستندی است درباره درو کردن به عنوان یک فعالیت فیزیکی و متافیزیکی. کارگردان، آgnès Varda، خود یک دروگر متا است؛ او دروگری است که دروگران را درو می‌کند، همان‌طور که عیسی مردان را صید می‌کرد. این فیلم تلاقی بین جنبه‌های عملی و هنری است. بسیاری از افرادی که در فیلم دیده می‌شوند، برای تأمین خوراک خود درو می‌کنند (کودکانشان یک آهنگ فاش‌کننده می‌خوانند: "دوشنبه، سیب‌زمینی/سه‌شنبه، سیب‌زمینی/چهارشنبه، سیب‌زمینی دوباره/پنج‌شنبه، سیب‌زمینی/جمعه، سیب‌زمینی/شنبه، سیب‌زمینی دوباره/یکشنبه، سیب‌زمینی گراتن"). برای برخی دیگر، این یک سبک زندگی انتخابی یا یک سرگرمی مدرن است. برای ورگا، این یک تلاش زیبایی‌شناختی است؛ او در مصاحبه‌ای گفت: "من فقیر نیستم، غذای کافی دارم"، و به "نوع دیگری از درو کردن، که درو کردن هنری است" اشاره کرد. "شما ایده‌ها، تصاویر و احساسات را از دیگران انتخاب می‌کنید و سپس آن را به یک فیلم تبدیل می‌کنید." بنابراین، در حالی که بیشتر دروگران در فیلم اشیایی را جمع‌آوری می‌کنند که می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند، ورگا یک شیء بی‌فایده – ساعتی بدون عقربه – را انتخاب کرده و آن را به یک قطعه تزئینی تبدیل می‌کند. "دروغ‌زنان و من" تقریباً ۱۰۰٪ محتوای مفید دارد به جز چاشنی خودشیفتگی. فیلم زمانی که ورگا به سادگی مشاهدات خود را ثبت می‌کند، قدرت زیادی به دست می‌آورد و یکی از لذت‌های بزرگ آن این است که چگونه کارگردان فضایی برای انحرافات ناگهانی ایجاد کرده و در جستجوی زیبایی‌های زندگی و افراد جالب، به سمت دیگر منحرف می‌شود. این نیرو زمانی از دست می‌رود که ورگا دوربین را به سمت خود می‌گیرد، اشتباهی که برای همه به جز او واضح است؛ در واقع، در یک فیلم دنباله‌دار که دو سال پس از فیلم اصلی منتشر شد، یکی از مصاحبه‌شوندگان به او می‌گوید که صحنه‌هایی که به خود اختصاص داده "غیرضروری" است. با این حال، ورگا شایسته اعتبار زیادی برای توانایی‌اش در یافتن زیبایی در غیرقابل پیش‌بینی‌ترین مکان‌ها است، هم در روستا و هم در شهر، در حالی که با یک دست فیلم‌برداری می‌کند و با دست دیگر درو می‌کند.