فیلم Gerry 2002

**یک فیلم خسته‌کننده درباره گم‌شدن در بیابان، اما ارزشمند به چند دلیل** فیلم "گری" (2002) به کارگردانی گاس ون سنت، کارگردان "تدبیر خوب" و "فیل" است. این فیلم با بازی مت دیمون و کیسی افلک، داستان دو دوستی را روایت می‌کند که در بیابان گم می‌شوند و تمام فیلم را صرف قدم زدن در مناظر خشک و زیبا می‌کنند تا راه خروجی پیدا کنند. به عنوان یک...

**یک فیلم خسته‌کننده درباره گم‌شدن در بیابان، اما ارزشمند به چند دلیل** فیلم "گری" (2002) به کارگردانی گاس ون سنت، کارگردان "تدبیر خوب" و "فیل" است. این فیلم با بازی مت دیمون و کیسی افلک، داستان دو دوستی را روایت می‌کند که در بیابان گم می‌شوند و تمام فیلم را صرف قدم زدن در مناظر خشک و زیبا می‌کنند تا راه خروجی پیدا کنند. به عنوان یک اثر سینمایی جذاب، "گری" به‌طور کامل ناموفق است. من این را بدون هیچ تردیدی می‌گویم زیرا تعریف من از یک فیلم خوب، فیلمی است که بتواند علاقه شما را حفظ کند. اگر فیلم نتواند توجه شما را جلب کند و باعث خستگی، حواس‌پرتی یا خواب شما شود، پس قطعاً فیلم خوبی نیست. با این حال، با اینکه این واقعیت دارد، چند دلیل وجود دارد که چرا "گری" یک اثر سینمایی ارزشمند است: 1. این فیلم باعث خنده می‌شود. با اینکه داستانی جدی دارد و به هیچ وجه کمدی نیست، من در چندین صحنه به‌طور ناخواسته به شدت خندیدم. چرا؟ نمی‌دانم، شاید به این دلیل که نمی‌توانم باور کنم کسی واقعاً ۳.۵ میلیون دلار برای ساخت چنین "فیلمی" هزینه کرده و فکر کرده که مردم آن را دوست خواهند داشت (البته فراتر از هنر دوستان متظاهر). همچنین صحنه‌های خنده‌دار غیرعمدی زیادی وجود دارد، مانند صحنه‌ی بی‌حد و حصر "کرانچ، کرانچ، کرانچ". 2. این فیلم برای شوخی عالی است. منظور من این است که می‌توانید به یک دوست یا عضو خانواده بگویید چه فیلم خوبی برای تماشا دارند (خیلی هم تعریف کنید) و "گری" را نشان دهید؛ سپس فقط نشسته و منتظر واکنش منفی آن‌ها باشید (مثلاً "این فیلم چقدر بد بود"). در اکثر موارد، فقط ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد و حداکثر ۳۵-۴۰ دقیقه، مگر اینکه فردی به شما علاقه‌مند باشد و نخواهد احساسات شما را جریحه‌دار کند. 3. اگر مانند من، از تماشای مناظر زیبا لذت می‌برید، در این مورد مناظر بیابانی که در آمریکا (یوتا و کالیفرنیای جنوبی) و آرژانتین فیلم‌برداری شده‌اند، "گری" فیلم مناسبی برای استراحت است. به‌خصوص اگر فقط بخواهید استراحت کنید و نیازی به فکر کردن نداشته باشید. موسیقی آرامش‌بخش پیانو و ویولن به خوبی حال و هوای آرامش‌بخش فیلم را تقویت می‌کند. 4. این فیلم یک کمک خواب عالی است. جدی می‌گویم، اگر در خواب مشکل دارید، "گری" را تماشا کنید و به سرعت به خواب خواهید رفت. من واقعاً جدی هستم، در اولین باری که آن را تماشا کردم بعد از تنها ۲۰ دقیقه آماده خواب شدم، هرچند که حدود نیم ساعت دوام آوردم. به همین دلیل، برای دیدن این فیلم چهار بار مجبور شدم آن را قطع کنم (و بله، هر بار باعث خوابم شد). فقط برای اطلاع، عنوان فیلم "گری" به این دلیل است که دو شخصیت دائماً به یکدیگر "گری" می‌گویند، که یک لقب دوستانه به معنای "بازنده" یا "اشتباه‌کننده" است. هرچند فیلم خودش خسته‌کننده است، اما من از بحث‌ها درباره احتمال معنای آن لذت می‌برم، مثلاً اینکه خود زندگی یک بیابان است و جنبه‌ی احمقانه‌ی روان شما (یعنی "نهاد" یا "جسم" شما) باید بمیرد تا شما بقا و شکوفایی داشته باشید. به‌هرحال، شخصیت افلک به خوبی با نام "گری" مطابقت دارد. باید واقعاً به او گوش دهید زیرا او معمولاً دیالوگ‌هایش را به آرامی می‌گوید (و تعداد آن‌ها هم کم است). **نتیجه‌گیری:** هرچند "گری" به عنوان یک سینمای جذاب به شدت ناموفق است، اما به خاطر چهار دلیلی که ذکر شد، ارزش دیدن دارد و همچنین جالب است که آن را تفسیر کنید، به همین دلیل امتیاز ۲ ستاره به آن می‌دهم. فکر می‌کنم "گری" می‌تواند به خاطر رد جسورانه‌ی تمام کنوانسیون‌های سینمایی مورد احترام قرار گیرد، اما این بیشتر عجیب و غریب است تا جسورانه. که من را به فکر می‌اندازد: شاید گاس ون سنت در حال بازی با ماست... و ما همه "گری" هستیم چون به آن اعتماد کردیم! این فیلم ۱ ساعت و ۴۳ دقیقه طول می‌کشد و حداقل یک ساعت بیشتر از حد نیازش است. چندین صحنه خسته‌کننده به اندازه ده برابر بیشتر از آنچه که نیاز است طولانی هستند. ای کاش شوخی می‌کردم. آن‌ها خنده‌دارند. **امتیاز: D-**