فیلم White Noise 2005

سکوت سفید با ایجاد یکنواختی کسل‌کننده، سر و صدای خود را خنثی می‌کند. تماشای کیتون که به‌طور غیرقانع‌کننده به سکوت تلویزیونی خیره شده و یک ساعت و نیم در حال تماشای چیزی است که در واقع هیچ چیز نیست، به‌خوبی تجربه‌ی ترسناک به‌ظاهر ماوراء طبیعی ساکس را توصیف می‌کند. اما بزرگ‌ترین اشتباهی که استودیو مرتکب شد، انتشار این فیلم در اولین آخر هفته سال بود....

سکوت سفید با ایجاد یکنواختی کسل‌کننده، سر و صدای خود را خنثی می‌کند. تماشای کیتون که به‌طور غیرقانع‌کننده به سکوت تلویزیونی خیره شده و یک ساعت و نیم در حال تماشای چیزی است که در واقع هیچ چیز نیست، به‌خوبی تجربه‌ی ترسناک به‌ظاهر ماوراء طبیعی ساکس را توصیف می‌کند. اما بزرگ‌ترین اشتباهی که استودیو مرتکب شد، انتشار این فیلم در اولین آخر هفته سال بود. اکنون بر همگان مشخص است که شروع سال سینمایی معمولاً با یک ترسناک قابل دور انداختن آغاز می‌شود. خوب، سکوت سفید هم مقصر است. این فیلم با وجود نظرات صریح منتقدان، پتانسیل فروش بالایی را نشان می‌دهد و به‌طور قابل پیش‌بینی کیفیتی مشابه نوار ویدئویی خراب دارد. یک معمار موفق، همسرش را در حادثه‌ای غرق شده از دست می‌دهد و سپس با یک روان‌کاو مواجه می‌شود که او را با پدیده‌های ماوراء طبیعی EVP آشنا می‌کند. پدیده‌های صوتی الکترونیکی. یعنی ضبط صدای پس‌زمینه در یک اتاق، پخش نوار و شگفت‌زده شدن زمانی که روح مایکل جکسون به‌طور وحشتناکی "تریلر" می‌خواند. اما در سکوت سفید، ابزاری که استفاده می‌شود، به‌خوبی سکوت سفید است. نویز کسل‌کننده تلویزیون‌ها زمانی که هیچ کانالی از فرکانس فعلی دریافت نمی‌شود. کیتون به صداهای ominous و چهره‌های با وضوح بالا که در شش تلویزیونش در آپارتمان مدرنش می‌بیند، مجذوب می‌شود. چه کسی در حال برقراری ارتباط است؟ آیا این همسرش است؟ موجودات بدخواهی که در زندان مکعبی تلویزیون گرفتار شده‌اند؟ مطمئنم که نویسنده جانسون حتی خودش هم نمی‌دانست. این فیلم یک آشفتگی است. گیج‌کننده و وحشتناک، بدون تغییر باقی می‌ماند. این معمار، پدر، در واقع پسرش را رها می‌کند و تنها به نجات روح‌ها متمرکز می‌شود که همسرش به‌طور مناسب آنها را با تصاویری که در سکوت سفید می‌بیند، مطابقت می‌دهد. بنابراین می‌توان آن را به‌عنوان ترکیبی از "سرنوشت نهایی" و "پالس" (نسخه اصلی، البته...) در نظر گرفت. اما نه به اندازه‌ی اولی سرگرم‌کننده است و نه به اندازه‌ی دومی ترسناک. کیتون به‌طرز غیرقابل تحملی خسته به نظر می‌رسید و در لحظات تنش عاطفی بیش از حد عمل کرد، هرچند داستان را با کنترل پیش می‌برد. ترس‌های ناگهانی به‌طرز آزاردهنده‌ای ملایم بودند، اما به‌صراحت یکی از صداهای تیز باعث شد بدنم تکان بخورد. پایان فیلم... خوب، بیایید در مورد آن صحبت نکنیم. وحشتناک است، با موجودات CGI که بر روی بتمن هجوم می‌آورند و هیچ‌یک از سوالات باقی‌مانده‌ای که معمای EVP ایجاد کرده بود را پاسخ نمی‌دهد. واقعاً، فیلم با متن‌های روی صفحه در مورد وقایع "وجودی" شروع و به پایان می‌رسد. "1 از 12 مورد خطرناک است." بله. خوب. می‌دانید چه چیزی خطرناک است؟ خراب کردن حرفه کیتون. ما باید یک دهه منتظر بمانیم تا او دوباره احیا شود! سکوت سفید به‌طور قابل قبولی یک ایده جالب دارد، اما عدم جهت‌گیری ساکس به همراه نوشتاری ضعیف و بازی‌های بی‌روح منجر به تولید فیلمی شده که شباهت‌هایی به سکوت سفید دارد. هیچ‌چیزی.