فیلم Panic in the Streets 1950

ساعت پرتعریق از الیا کازان یک پزشک و یک پلیس در نیواورلئان تنها ۴۸ ساعت زمان دارند تا یک قاتل مبتلا به طاعون ذات‌الریه را پیدا کنند. این فیلم هیجان‌انگیز و کلاسیک به کارگردانی الیا کازان، واقع‌گرایی مستند را با یک داستان پرشتاب ترکیب می‌کند. داستان «پانیک در خیابان‌ها» از داستان «قرنطینه، برخی از آنها را دوست دارم سرد» نوشته ایدنا و ادوارد آنهالت گرفته شده است...

ساعت پرتعریق از الیا کازان یک پزشک و یک پلیس در نیواورلئان تنها ۴۸ ساعت زمان دارند تا یک قاتل مبتلا به طاعون ذات‌الریه را پیدا کنند. این فیلم هیجان‌انگیز و کلاسیک به کارگردانی الیا کازان، واقع‌گرایی مستند را با یک داستان پرشتاب ترکیب می‌کند. داستان «پانیک در خیابان‌ها» از داستان «قرنطینه، برخی از آنها را دوست دارم سرد» نوشته ایدنا و ادوارد آنهالت گرفته شده است که برای داستان اصلی‌اش جایزه اسکار دریافت کرده است. این فیلم از بازیگران برجسته‌ای برخوردار است که عملکردهای بی‌نظیری را برای کارگردان خود ارائه می‌دهند. ریچارد ویدمارک (که یک سال قبل از مارلون براندو، روش بازیگری را برای کازان در «یک تراموای به نام هوس» به کار می‌برد)، پل داگلاس، جک پالانس (در نقش والتر جک پالانس) و زرو موستیل، همگی به خوبی در نقش تعقیب‌کنندگان، به دنبال متهمان می‌دوند تا از شیوع یک اپیدمی بالقوه مرگ سیاه جلوگیری کنند. نقطه قوت فیلم در ایجاد تعلیق، توانایی هوشمندانه کازان در جابجایی بین شخصیت‌ها بدون تغییر در جریان و حال و هوای فیلم است. از دکتر بهداشت عمومی ویدمارک که با سرنگی در دست در تلاش است تا بدکاران را پیدا کند، تا خود بدکاران که از اینکه چرا به این شدت تحت تعقیب هستند، سردرگم هستند. تنش به نقطه اوج خود می‌رسد و خوشبختانه سی دقیقه پایانی به یک قطعه سینمایی فوق‌العاده تبدیل می‌شود، با درخشش پالانس در نقش یک ویلن خبیث که به طرز کنایه‌آمیزی یادآور شخصیتی از ویدمارک در «بوسه مرگ» است. این داستان تخیلی و هوشمندانه نوشته شده است و به طرز زیرکانه‌ای موش‌ها و جنایتکاران را به عنوان ناقل بیماری مرتبط می‌سازد. این فیلم عناصر نوآر، مانند پارانویا، را به خوبی با روند کلی داستان ترکیب می‌کند. در حالی که برخی صحنه‌های به یاد ماندنی به خوبی تحت تأثیر جو خفقان‌آور ایجاد شده توسط کازان قرار دارند. اگرچه برخی از تحلیل‌های شخصیت در ابتدا ممکن است فیلم را به سمت گفتگوهای بیش از حد ببرند، اما این فیلم قطعاً ارزش تماشا تا پایان را دارد. به عنوان فیلمی غیرضروری در سبک فیلم نوآر و شاید حتی غیرضروری برای کازان، اما قطعاً فیلمی بسیار توصیه‌شده است که باید توسط نسل جدیدی از دوستداران سینما کشف شود و مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. ۷.۵ از ۱۰ در مارس ۲۰۲۰، داستانی بسیار مرتبط درباره یک قاتل در نیواورلئان که به طاعون مرگباری مبتلا است. این وظیفه بر عهده ریچارد ویدمارک و پل داگلاس است تا این ظرف پتری متحرک را قبل از گسترش آلودگی‌اش در کل کشور پیدا کنند. آنچه که پس از آن می‌آید، یک هیجان‌انگیز با سرعت بالا است که باربارا بل گدس در نقش دوست دختر زیبا اما خواب‌آور ویدمارک و جک پالانس، با تهدید و بی‌فکری، در نقش "بلکی" را به تصویر می‌کشد که به همراه زرو موستیل در تلاش است تا دوست سمی‌اش را از دست تعقیب‌کنندگانش نجات دهد. مشکل اینجاست که بازیگران بسیار خشک و غیرطبیعی هستند و به خوبی با یکدیگر هماهنگ نمی‌شوند؛ داستان فوق‌العاده است، اما به سبک عمل به اعداد روایت می‌شود. این فیلم از موسیقی متوسط و مداخله‌گر آلفرد نیومن که توسط الیا کازان به طور مکرر استفاده شده، رنج می‌برد و نتیجه‌اش تقلیدی کمرنگ از آنچه می‌توانست باشد، است.