فیلم The Big Blue 1988

داستانی تأمل‌برانگیز با بازی خوب ژان رنو و روسانا آرکت. موسیقی متن، برای کسانی که به اریک سررا علاقه دارند. ممکن است برای همه خوشایند نباشد. فیلم کمی طولانی است، اما سرگرم‌کننده است. **فیلمی که این روزها ناعادلانه فراموش شده است.** صادقانه بگویم که نمی‌دانستم از این فیلم چه انتظاری داشته باشم. تنها چیزی که می‌دانستم این بود که در دهه‌ای که اکران شد، بسیار موفق...

داستانی تأمل‌برانگیز با بازی خوب ژان رنو و روسانا آرکت. موسیقی متن، برای کسانی که به اریک سررا علاقه دارند. ممکن است برای همه خوشایند نباشد. فیلم کمی طولانی است، اما سرگرم‌کننده است. **فیلمی که این روزها ناعادلانه فراموش شده است.** صادقانه بگویم که نمی‌دانستم از این فیلم چه انتظاری داشته باشم. تنها چیزی که می‌دانستم این بود که در دهه‌ای که اکران شد، بسیار موفق بود و امروزه به سختی کسی آن را به یاد می‌آورد. این فیلم به کارگردانی لوک بسان، کارگردان فرانسوی است که به او احترام می‌گذارم و او را شایسته می‌دانم. سناریو بر اساس رابطه بین ژاک و انزو (احتمالاً یکی فرانسوی و دیگری ایتالیایی است) شکل گرفته است. آن‌ها دوستان دوران کودکی هستند، اما پس از مرگ تصادفی پدر ژاک، از هم دور می‌شوند. در بزرگسالی، این دو به قهرمانان شیرجه‌زنی در دنیای apnea تبدیل شده و رقبای عنوان جهانی در این رشته می‌شوند. داستان به طور معقولی پیش می‌رود، اما در زیر داستان عاشقانه‌ای که حول شخصیت یوهانا بیکر شکل گرفته، لنگ می‌زند و به‌خوبی توسعه نیافته است. این فیلم دارای بازیگران برجسته‌ای است که به‌خوبی توسط ژان رنو هدایت می‌شوند، کسی که به‌عنوان یکی از بهترین بازیگران فرانسوی امروز برای من شناخته می‌شود. او به شخصیتش شوخ‌طبعی و خاصی می‌بخشد که به نظرم بسیار مناسب است. ژان-مارک بار نیز عملکرد خوبی دارد، اما از جذابیت و حضور رنو برخوردار نیست. روسانا آرکت زیبا و باوقار است، اما بیشتر از یک چهره زیبا برای فیلم نیست. متنی که به او داده شده به‌طور واضح ضعیف است. لوک بسان به دریا علاقه دارد و به فیلم‌هایی که در آن‌ها فیلم‌برداری و موسیقی متن به‌طور هنری بر حواس ما تسلط دارند، می‌پردازد. با این فیلم، او همه این‌ها را با دوزهای generous به ما ارائه می‌دهد، به لطف زیبایی دریای مدیترانه که به‌طرز فوق‌العاده‌ای در صحنه‌های بی‌نظیر، زیر و بالای سطح آب فیلمبرداری شده و همچنین به موسیقی متن عالی اریک سررا. ویرایش نیز به‌خوبی انجام شده و فیلم دارای ریتمی بسیار دلپذیر است. همه این‌ها دلایلی هستند برای مرور و ارزیابی مجدد فیلمی که به نظر من ناعادلانه فراموش شده است.