فیلم The Dig 2021

قبل از تماشای این فیلم، هیچ ایده‌ای دربارهٔ بزیل براون (رالف فاینس)، ایدیت پریتی (کری مولیگان) یا حتی پگی پیگوت (لیلی جیمز) نداشتم و نمی‌دانستم که آن‌ها چه می‌کنند. به عنوان یک مهندس و علاقه‌مند به علم، من به ندرت در پیدا کردن لذت از فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های واقعی دربارهٔ کشفیات علمی، پیشرفت‌های فناوری یا رویدادهای تاریخی تاثیرگذار ساخته شده‌اند، دچار مشکل می‌شوم....

قبل از تماشای این فیلم، هیچ ایده‌ای دربارهٔ بزیل براون (رالف فاینس)، ایدیت پریتی (کری مولیگان) یا حتی پگی پیگوت (لیلی جیمز) نداشتم و نمی‌دانستم که آن‌ها چه می‌کنند. به عنوان یک مهندس و علاقه‌مند به علم، من به ندرت در پیدا کردن لذت از فیلم‌هایی که بر اساس داستان‌های واقعی دربارهٔ کشفیات علمی، پیشرفت‌های فناوری یا رویدادهای تاریخی تاثیرگذار ساخته شده‌اند، دچار مشکل می‌شوم. بنابراین، با وجود اینکه داستان اولیه‌اش بلافاصله توجه من را جلب نمی‌کند، سایمون استون کار فوق‌العاده‌ای در جالب‌کردن این فیلم انجام می‌دهد. عکاسی مایک ایلی برخی از زیباترین نماهای سال را تولید کرده و فیلم «کَند» را به یک اثر بصری رضایت‌بخش تبدیل می‌کند. روایت اصلی بر روی حفاری و یافته‌های یک کشتی شگفت‌انگیز و قدیمی (آنگلوساکسون) متمرکز است که واقعاً جذاب‌تر از آنچه که من انتظار داشتم، می‌شود. با این حال، subplot عاشقانه‌ای که شامل پگی پیگوت می‌شود، با توجه به هدف این فیلم احساس بی‌مکانی و کسالت‌آوری دارد و واقعاً بر روند کلی فیلم تاثیر منفی می‌گذارد و آن را از تعادل خارج می‌کند. فیلمنامه عالی مویرا بافینی با بازیگران برجسته‌ای که در آن هستند، بیشتر ارتقا یافته است. فاینس (هری پاتر) و مولیگان (زن جوان امیدوارکننده) شیمی دلگرم‌کننده‌ای دارند که واقعاً مناسب شخصیت‌هایشان است. لیلی جیمز (ربکا) نیز بار دیگر دامنه احساسی قابل توجهی را نشان می‌دهد. به‌طور کلی، من این فیلم را به هر بیننده‌ای که به دانستن بیشتر دربارهٔ داستان واقعی علاقه‌مند است یا به سادگی طرفدار این ژانر خاص است، توصیه می‌کنم. امتیاز: B فیلم «کَند» مرا به یاد فیلم دیگری دربارهٔ باستان‌شناسی انداخت که نه تنها بر اساس یک داستان واقعی بود، بلکه شامل مشارکت یک زن در این حوزه علمی نیز می‌شد. آن فیلم دیگر «آمونیت» نام داشت، دربارهٔ یک باستان‌شناس زن در زمانی که زنان در این حوزه بسیار نادر بودند. با این حال، ایدیت پریتی در «کَند» خود کار را انجام نمی‌دهد. او به‌جای این کار، علاقه‌اش به باستان‌شناسی و کنجکاوی‌اش دربارهٔ تپه‌های موجود در املاک خود، او را به استخدام بزیل براون، باستان‌شناس خودآموخته، هدایت می‌کند. من از فیلم لذت بردم، با وجود اینکه شاید به خاطر آرامش و حرکت ملایمش بود. اگر خسته‌اید و تصمیم دارید فیلمی تماشا کنید، ممکن است بخواهید این فیلم را برای تماشای در زمانی که هوشیارتر هستید، نگه دارید. مانند اکثر فیلم‌های بیوگرافی و دیگر فیلم‌هایی که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده‌اند، تغییراتی ایجاد شده تا داستان جذاب‌تر شود. به‌طور مشخص برخی از آن‌ها ابتدا در رمانی که بر اساس آن ساخته شده، رخ داده‌اند. برای مثال، به علت نیاز به وجود یک «شرور» در بیشتر فیلم‌ها، به نظر می‌رسد موزه بریتانیا در نقشی کمی بیشتر خصمانه نسبت به آنچه که در واقعیت بوده، به تصویر کشیده شده است. همچنین، به دلیل عدم وقوع یک رابطه عاشقانه بین شخصیت‌های اصلی، یک رابطه عاشقانه بین دو شخصیت پشتیبان اختراع شده است. و البته، بازیگر کری مولیگان ۲۰ سال از ایدیت پریتی در آن زمان جوان‌تر بود، اما آن‌ها از آرایش برای کمی پیرتر نشان دادن او استفاده کرده‌اند. تغییرات از این دست قابل انتظار است. نتیجه فیلمی است که هم سرگرم‌کننده و هم به نوعی آموزنده است.