سریال When They See Us

این مینی‌سریال را ابتدا تماشا نکردم، زیرا درباره‌اش زیاد شنیده بودم و فکر می‌کردم که نتیجه‌اش را می‌دانم و چرا باید یک بازسازی غم‌انگیز و دلگیر از آن را ببینم؟ اما در نهایت متوجه شدم که باید به آن یک شانس بدهم. خیلی‌ها از آن بسیار لذت برده بودند و اکثر کسانی که از آن خوششان نیامده بود، به شدت از آن متنفر بودند. بنابراین...

این مینی‌سریال را ابتدا تماشا نکردم، زیرا درباره‌اش زیاد شنیده بودم و فکر می‌کردم که نتیجه‌اش را می‌دانم و چرا باید یک بازسازی غم‌انگیز و دلگیر از آن را ببینم؟ اما در نهایت متوجه شدم که باید به آن یک شانس بدهم. خیلی‌ها از آن بسیار لذت برده بودند و اکثر کسانی که از آن خوششان نیامده بود، به شدت از آن متنفر بودند. بنابراین متوجه شدم که باید خوب و دقیق باشد. و همین طور هم بود. بازی بازیگران برای من فوق‌العاده به نظر می‌رسید. (من ادعای تخصص در نقد فیلم ندارم؛ فقط می‌دانم چه چیزی را دوست دارم و چه چیزی به نظر باکیفیت می‌آید.) صحنه‌های خشن وجود داشت، همان‌طور که داستان می‌طلبید، اما به اندازه‌ای که انتظار داشتم نبود و با اعمال کوچک محبت برای پنج پسر متعادل شده بود. آن‌ها در روایت داستان کار عجیبی کردند؛ نه فقط داستان را به ترتیب زمانی تعریف کردند یا هر مظنون را جداگانه، بلکه ترکیبی از این روش‌ها را به کار بردند. بخشی از داستان را برای گروه تعریف کردند و سپس به تفکیک داستان پرداختند. توضیح این موضوع دشوار است، اما مؤثر بود. من قصد ندارم در سیاست‌های نژادپرستی و ناعدالتی که این داستان را پایه‌گذاری کرده، گم شوم. در اینجا افراد خوب و نه چندان خوب به تصویر کشیده شده‌اند. برخی از خوب‌ها اشتباهاتی مرتکب می‌شوند و چند نفر از نه چندان خوب‌ها کمی خود را نجات می‌دهند. دیگران چنین نیستند. بیشتر فیلم به من می‌گوید که امید داشتن وقتی آسان‌تر است که عشق داشته باشی و عشق ورزیدن وقتی آسان‌تر است که امید داشته باشی.